یش‌زمینه و هدف: پرستاران به‌عنوان بزرگ‌ترین گروه ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی نظام سلامت هستند که به‌طور قابل‌توجهی کیفیت و اثربخشی خدمات مراقبتی بهداشتی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این امر، توسعه دانش علمی پرستاری را می‌طلبد که مستلزم توجه نظامند به فعالیت‌های پژوهشی پرستاری به‌ویژه تحقیقات بالینی است تا شواهد قوی برای مداخلات پرستاری فراهم گردد. در این راستا، اولویت پژوهی گامی ضروری جهت ارتقا کیفیت خدمات بهداشتی به شمار می‌اید. این مطالعه باهدف تعیین اولویت‌های پژوهشی پرستاری در ایران انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه ابتدا با استفاده از روش سه مرحله‌ای دلفی با مشارکت 19 نفر از صاحب‌نظران پرستاری در حوزه مدیریت، بالین، اموزش و پژوهش در سال 1394 انجام شد و سپس در سال 1396 موردبازنگری قرار گرفت. در ابتدا پیش‌نویس اولویت‌های پژوهشی مرتبط با موضوعات پرستاری با توجه به دغدغه‌های صاحب‌نظران پرستاری و اسناد بالادستی تهیه گردید. سپس اولویت‌های تهیه‌شده در سه مرحله متوالی برای مشارکت‌کنندگان ارسال شد و نظرات ان‌ها با روش تحلیل محتوای جهت‌دار مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. بازنگری اولویت‌های پژوهشی با مشارکت 43 نفر از متخصصان پرستاری از تمامی نقاط ایران صورت گرفت. یافته‌ها: بر اساس تحلیل محتوای داده‌ها در مرحله تعیین اولویت‌های پرستاری، 36 اولویت در حیطه‌های مدیریتی (21 مورد)، اموزشی (2 مورد)، خدمات مراقبتی (11 مورد) و پژوهش (2 مورد) حاصل شد که در مرحله بازنگری به 57 اولویت پژوهشی در چهار حیطه مدیریتی (23 مورد)، اموزشی (11 مورد)، خدمات مراقبتی (18 مورد) و حیطه پژوهش (5 مورد) افزایش یافت. بحث و نتیجه‌گیری: اولویت‌های حاضر بر روی نیازهای ملی پژوهش در پرستاری تمرکز دارند. انجام تحقیقات در حیطه‌های شناسایی‌شده در این مطالعه می‌توانند کیفیت مراقبت‌های پرستاری و پیامدهای سلامتی را بهبود بخشند و درنهایت سبب حفظ و ارتقا سلامت فرد، خانواده و جامعه شوند.