با ورود فناوریهای نوین در عرصه های مختلف زندگی بشر، نظام دانشگاهی نیز از این پدیده در امان نمانده است و اساس آموزش عالی فعلی را نشانه رفته است. این فناوری با خود، فرصتهای جدید یادگیری به همراه دارد. بسیاری از اهداف نظاام آموزش عالی که غیر قابل تحقق تلقی میشد، اینک با توسعه فناوریهای نوین ارتباطات و اطلاعات، در حال تحقق است. از سویی در حال حاضر تمایل جوانان کشور به ادامه تحصیلات دانشگاهی افزایش یافته است، این مسئله با توجه به تحولات اخیر جهاانی و ورود به عصر اطلاعات، طراحان و مجریان نظام دانشگاهی را با چالش اساسی مواجه ساخته که با بهره گیری از آموزش مجازی میتوان بار آن فائق آمد. در این میان، عوامل متعددی آموز مجازی در آموز عالی را با مشکل روبرو کرده است که به عنوان موانع توسعه این نوع آموزش محسوب میشوند و شناسایی آنها در پیشبرد اهداف یک امر ضروری میباشد. حال این سؤال مطرح است که چه موانعی برای آموز مجازی در نظام دانشگاهی کشور وجود دارد؟ در این راستا جهت یافتن پاسخ از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. طبق نتایج بدست آمده، متغیرهای مربوط به موانع اجرایی ارائه آموزش مجازی در نظام دانشگاهی در قالب پنج دسته طبقه بندی شدند که شامل موانع فنی، موانع مهارتی، موانع اخلاقی، موانع محتوایی و موانع فرهنگی هستند.