امروزه کارکرد قصّه در درمان شماری از امراض روحی و روانی برای انسان معاصر بیش از پیش اشکار شده؛ چه، تاسیس مراکز قصّهدرمانی در غرب ( Storytelling Storytelling Storytelling Storytelling ( ناظر بر این مدّعاست. این کارکرد در ایرانِ دوران اسلامی و پیشاز ان، به صورت فراگیر و خودجوش در قالب داستانهای ادبیات فارسی رواج داشته با نقشافرینی حیوانات - است که - » کلیله و دمنه « است. یکی از این اثار، کتاب وزیر دانشمند انوشیروان ساسانی - ان را از زبان سانسکریت به - » برزویه طبیب « زبان پهلوی برگردان نموده و خود مقدمهای مشتمل بر سه داستان پنداموز در مشهور است. محل پرسش اینکه » باب برزویه طبیب « ابتدای ان افزوده است که به با تاکید بر مضامینِ بکاررفته در داستانهای این باب، کارکرد قصّه درمانی چگونه چگونه » مرامنامه طبابت « ، است؟ با طرح مسئله اخلاق پزشکان از سوی برزویه تبیین و تحلیل میشود؟ روش در این تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و گزیده نتایج حاصل از مطالعات، حاکی از ان است که اولاً برزویه به عنوان طبیبی حاذق در عصر خود، دستیابی به اداب معنوی برای پزشکرا مقدّم بر هر چیز می داند. که این خود اخرت « و نزدیکی به فضیلت » حرص، طمع و خودبینی « مستلزم دوری از رذایلِ شنونده با » هم ذات پنداری « است. دودیگر انکه زبان قصّه با کارکرد » اندیشی شخصیت های داستان، در ضمیر ناخوداگاه فرد نفوذ کرده و او را به خیر، رهنمون می سازد.