مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات تنش خشکی روی فعالیت انزیمی و محتوای کلروفیل 12 ژنوتیپ پیشرفته عدس در ایستگاه تحقیقات 1394 بهصورت کرتهای خردشده و بر پایه طرح بلوکهای کامل / کشاورزی اردبیل و بخش مرکزی شهرستان گرمی در سال زراعی 95 تصادفی اجرا گردید. شرایط دیم و ابیاری تکمیلی بهعنوان عامل اصلی و ژنوتیپها بهعنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج در اردبیل معنیدار و کمتر از گرمی شد اما فعالیت انزیم پراکسیداز، b و a نشان داد که میزان پرولین، کاروتنوئید، محتوای کلروفیل بیشتر از گرمی بود. در شرایط دیم انزیم اسکوربات پراکسیداز بیشتر از شرایط ابیاری تکمیلی شد. عملکرد دانه در شرایط دیم 22 درصد کمتر از شرایط ابیاری تکمیلی است. میزان کاروتنوئید و محتوای کلروفیل در بافت برگها در گیاهان کشتشده در گرمی بیشتر بیلهسوار) و بیشترین میزان پرولین مربوط به ) ILL از اردبیل است. بیشترین میزان فعالیت انزیم پراکسیداز مربوط به ژنوتیپ 6037 ژنوتیپ شماره 12 بود. بیشترین میزان عملکرد دانه در منطقه گرمی و ژنوتیپ شماره 12 ثبت شد ( 1902 کیلوگرم در هکتار) همبستگی مثبت و معنیدار بین میزان پرولین، درصد پروتئین دانه و فعالیت انزیم پراکسیداز وجود داشت. همچنین همبستگی مثبت و معنیدار بود اما بین عملکرد دانه و فعالیت انزیم اسکوربات پراکسیداز همبستگی منفی وجود b ،a بین عملکرد دانه با کاروتنوئید، کلروفیلهای داشت. نتیجهگیری نهایی این بود که هرچقدر شرایط رشد برای گیاه مهیاتر شود محتوای کلروفیل گیاه بالا و عملکرد افزایش مییابد همچنین در شرایط تنش میزان پرولین و انزیم پراکسیداز در گیاه بالا میرود و باعث افزایش مقاومت ژنوتیپها به تنش خشکی میشود. ضمناً با دو بار ابیاری انهم بهصورت محدود، عملکرد دانه در شرایط ابیاری تکمیلی 22 درصد بیشتر از شرایط دیم شد.