چکیده مقدمه: کارکنان در بخش غیررسمی اشتغال، امکان دریافت پوشش مناسب برای بیمه درمانی را جز به صورت اختیاری ندارند. پژوهش حاضر، با بررسی روند توسعه بیمههای اختیاری درمان، برای اولین بار تمایل به پرداخت خانوارها در جمعیت فعال کم درامد در بخش غیررسمی اشتغال برای بیمه درمان را با هدف پوشش کشوری این بیمهها مورد ارزیابی قرار دادهاست. روش بررسی: این پژوهش از نوع اماری- تحلیلی است و با استفاده از پرسشنامه ارزشگذاری اقتضایی، برای تعیین تمایل به پرداخت حقبیمه توسط خانوارها برای بیمه درمان اختیاری مشروط به سهم مشارکت یا حمایت مالی دولت، انجام شدهاست. اطلاعات مورد نیاز از دادههای ثبتی طی دوره زمانی 1611 تا 1611 استخراج گردیده و از تحلیل رگرسیونی جهت انالیز دادهها برای تعیین حقبیمه خانوارها و مشارکت دولت، استفاده شده است. یافتهها: این پژوهش سهم حقبیمه خانوارها و سهم مشارکت دولت برای بیمه درمان اختیاری را در سه دهک اول شهری براورد مینماید. یافتهها همچنین بر اساس ضرایب کشش بهدست امده، نشان میدهند که با کاهش مشارکت مالی دولت در حقبیمه درمان، تاثیر این متغیر بر تمایل به پرداخت خانوارهای کم درامد برای بیمه های اجتماعی درمان از نوع بیمه اختیاری کاهش مییابد، و در مقابل، بر تاثیر شاخص اقتصادی- اجتماعی خانوارها در تابع تمایل به پرداخت افزوده میشود. نتیجهگیری: شرایط لازم برای پوشش کشوری بیمه درمان اختیاری ضروری مینماید، اولا ، محاسبات اماری و دادهها برای متغیرهای تاثیرگذار بر تمایل به پرداخت خانوارها برای حقبیمه درمان، مطابق با پرسشنامه متداول در روش ارزشگذاری اقتضایی براساس اطلاعات واقعی و به درستی فراهم گردد. ثانیا ، نظام اداری بیمههای اجتماعی به اندازهای توسعه یابد که برای خانوارهای کم درامد، امکان دسترسی کامل به خدمات اداری ان، و اگاهی کامل از ارقام هزینه درمان و درامد سالانه خانوارها، مشارکت دولت و ارزش ریالی خدمات بیمه درمان اختیاری، فراهم گردد.