مقدمه: یکی از مهمترین اهداف سالمت عمومی، کاهش ناتوانیهای وابسته به افزایش سن در سالمندان است. از سویی، زنان سالمند، به ویژه در طبقه اجتماعی و اقتصادی پایین، بیماریهای مزمن و معلولیتها را بیشتر تجربه می کنندبنابراین، مهم است که زنان در معرض خطر را شناسایی شده تا پس از شناسایی انان اقدامات ارتقا سطح سالمتی را مطابق با نیاز انان اجرا نمود. از انجاییکه مفهوم سالمت در سالمندی به مفهوم سالمند فعال و سالمند غیرفعال وابسته استلذا، در ایـن پـژوهش سالمت عمومی در زنان سالمند فعال و غیر فعال شهر قم در سال 1331 مقایسه گردیده است. روش کار: مطالعه با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش نمونه گیری خوشهای، برروی 111 نفر از زنان سالمند شهر قم انجام شد که 01 نفر از سالمندان فعال و 01 نفر از سالمندان غیرفعال بودند. جهت جمع اوری دادهها از چهار ابزار مشخصات دموگرافیک فردی، ابزار ازمون کوتاه شناختی )جهت تشخیص مشکالت شناختی و حذف از نمونهها(، ابزار فعالیت روزانه و پرسشنامه سنجش سالمت عمومی گلدبرگ استفاده گردید. ابزارهای پژوهش با انجام مصاحبه توسط پژوهشگر تکمیل و در نرم افزار 22 SPSS با استفاده ازازمون تی مستقلتحلیل گردید. یافتهها: در پژوهش حاضر اختالف معناداری بین وضعیت سالمت عمومی دو گروهِ زنان سالمند فعال و غیر فعال وجود داشت )114/1 = P ،)وضعیت سالمت عمومی زنان سالمند فعال بهتر از سالمندان زن غیرفعال بود )سالمندان زن فعال 22/3±24/32 و سالمندان زن غیرفعال 24/3±22/31 .)همچنین میانگین حیطههای اضطراب، افسردگی در سالمند غیر فعال بهتر بوده که به لحاظ اماری اختالف معنی داری داشت )1111/1P ،)اما اختالف حیطههای نشانه جسمانی و کارکرد اجتماعی بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به روند سالمند شدن جمعیت کشور، نیاز هست به فعال نگه داشتن زنان سالمند توجه بیشتری شود و تسهیالت اموزشی، مشاورهای و رفاهی در سطح جامعه برای سالمندان فراهم گردد تا سالمت سالمندان در تمامی حیطهها تضمین گردد.