انسان به دلیل رغبت ذاتی به حیات جاودانه تمام تلاش خود را جهت استمرار حیات به کار می‌گیرد که از جمله ان روش کرایونیک برای بیماران صعب‌العلاج است. در این روش دانشمندان با انجماد بدن بیمار، وی را به خوابی عمیق فرو می‌برند، به این امید که پس از کشف طرق درمان قطعی وی در اینده، او را دوباره به زندگی بازگردانند. این امر ملاحظات بسیاری را در زمینه حقوق کیفری ایجاد می‌کند. منشا این مشکلات تردید در حیات و یا فوت فرد کرایونیک‌ شده است. نگارنده پس از بررسی جوانب مختلف موضوع به این نتیجه رسیده است که اولاً اجرای کرایونیک به معنای سلب حیات از بیمار و مالاً صدق عنوان قتل نبوده و از این حیث مسوولیتی متوجه مجریان و موسسه مجری نیست، حتی نمی‌تواند مصداق ایراد ضرب و جرح به شمار اید؛ ثانیاً قطع ارادی سرمازیستی به دلیل عسرت مالی بیمار نیز با اخذ برائت (موضوع ماده 365 قانون تعزیرات) در قرارداد اولیه مانع از ضمان مجری خواهد بود.