نظریات فخررازی در بحث شر به چهار بخش کلی تقسیم می‌شود: 1. پیش‌فرض‌های الهیاتی مسئلة شر؛ وی در این موضع مدعی است که فلاسفه قائل به حسن و قبح شرعی‌اند و خداوند را فاقد اختیار می‌دانند. ازاین‌رو، شایستگی بحث دربارة این مسئله را ندارند؛ 2. نقد دیدگاه ثنویت و فلاسفه؛ وی در رویکردی مخالف با ثنویت، سرمنشا شُرور را ذات الهی می‌داند و در‌عین‌حال، با دیدگاه فلاسفه، که قائل به مجعول بالعرض بودن شرور‌ند، مخالفت می‌کند؛ 3. طرح انتقاداتی به دیدگاه عدمی بودن شرور (دیدگاه منسوب به افلاطون)؛ که از جملة انها، نقض این دیدگاه از طریق احساس درد و رنج است؛ 4. بیان اشکالاتی بر نظریة تقسیمی شرور (منسوب به ارسطو)؛ در این موضع، وی تصریح می‌کند که ملازمه‌ای میان عالم ماده و شرور نمی‌بیند. و از سوی دیگر، این پیش‌فرض را که عالم ماده دارای شر قلیل و خیر کثیر است، به چالش می‌کشد.