اموزش های فنی وحرفه ای در جهت تربیت نیروی کار متخصص و کارامد از عوامل کلیدی و تاثیرگذار توسعه اقتصادی و اجتماعی و تا حدی فرهنگی در هر کشوری محسوب می شود. کشور ما طبق بند 2 سیاست های کلی اشتغال ابلاغی مقام معظم رهبری باید به اموزش نیروی انسانی متخصص، ماهر و کارامد متناسب با نیازهای بازار کار با مسئولیت سه نظام اموزشی اموزش و پرورش، اموزش فنی و حرفه ای و اموزش عالی بپردازد. در این پژوهش تلاش شد که عوامل اجتماعی و فرهنگی حاکم بر نگرش دانشجویان به اموزش های فنی و حرفه ای در نظام اموزش رسمی (وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، وزارت اموزش و پرورش) و نظام غیررسمی (سازمان اموزش فنی و حرفه ای) کشور مورد بررسی و تبیین قرار گیرد. روش مورد استفاده در این پژوهش، روش توصیفی – تحلیلی می باشد. اساس این پژوهش بررسی عوامل تاثیرگذار اجتماعی و فرهنگی در میان دانشجویان، عوامل تاثیرگذار بر فرهنگ مدرک گرایی و شکاف اموزشی در عرصه تئوری و عمل میان دانشجویان، ارتقا فرهنگ مهارت اموزی، برنامه های اجرایی انجام شده توسط نهادهای اجرایی، برنامه ها و سیاست گذاری های صورت گرفته در راستای فرهنگ سازی اجتماعی اموزش های فنی و حرفه ای، بررسی تفاوت های میان اموزش های فنی و حرفه ای در نظام اموزش رسمی و نظام اموزش غیررسمی کشور است. نتایج حاکی از ان است که فقدان جایگاه ارزشی مناسب برای اموزش های فنی و حرفه ای در کشور و وزاتخانه های متولی ارائه ان اموزش ها، عدم وجود فرهنگ نیازمندی مستمر بازارکار و دنیای اموزش، تمایل به کسب درامدهای بالا بدون توجه به نیاز بازار کار، مدرک گرایی بجای مهارت گرایی، عدم توجه سیاست گذاران به ارتقای سطح مهارت از طریق اعطای تسهیلات مالی برای تامین سازوکار راه اندازی کسب و کار، تئوری محور شدن دورس فنی و حرفه ای، ضعف نظام اموزشی و خانواده در ارزش گذاری به فرهنگ کار، عدم وجود مبانی شایستگی های غیرفنی در محتوای برنامه درسی اموزش های فنی و حرفه ای، عدم سفارش پذیر بودن اموزش های فنی و حرفه ای، عدم ایجاد امکان اشتغال فردی، از عواملی هستند که در پژوهش حاضر بدست امده است که در نهایت راهکارهایی برای گرایش دانشجویان از لحاظ فرهنگی و اجتماعی به این اموزش ها ارائه شد.