در دوران پیش از برجام، دعاوی متعددی در ارتباط با اشخاص ایرانی در برخی دادگاه‌های داخلی به دلیل تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران اقامه شد. ازجملة این ارا می‌توان به ارای دادگاه‌های سنگاپور، بریتانیا و هلند اشاره کرد. دعاوی مطرح در دادگاه‌های مذکور، فرصتی فراهم کرد تا دادگاه‌ها موارد ادعایی در پرونده‌ها را با لحاظ محدودیت‌ها و موانع ایجادشده در قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد و مقررات داخلی ذی­ربط بررسی و ارزیابی کنند. ارای این دادگاه‌ها نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از نظام‌های قضایی داخلی به نفع طرف‌های ایرانی استفاده کرد. این‌گونه دعاوی که امار دقیقی از ان‌ها در دست نیست، ان‌چنان که شایسته است، مورد توجه جامعه حقوقی ایران قرار نگرفته است. رویه‌قضایی حاصل از این دعاوی می‌تواند به اشخاص ایرانی فعال در بخش تجاری و همچنین نهادهای دولتی دست‌اندرکار کمک کند تا در دوران پسابرجام، رهیافت حقوقی کشورهای مختلف را در بررسی اختلافات حقوقی مرتبط با تحریم‌های اعمال­شده بر ایران درک کنند و ان‌ها را در ایندة روابط حقوقی خود با نهادهای دولتی و خصوصی کشورهای دیگر مدنظر قرار دهند.