در طول دوره‌های مختلف، زنان نقش تاثیرگذار و تاریخ‌سازی در پیشرفت جوامع و یا عقب‌ماندگی ان داشته‌اند وتلاش انان در عرصه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی گاه به‌صورت چشمگیری تاثیرگذار بوده است. ازجمله این اقدامات فعالیت انان در بخش میراث ناملموس است؛ میراثی که هرچند کمتر موردتوجه قرار می‌گیرد اما ماندگاری، تاثیرگذاری و قابلیت تعمیم و تکثیر ان بدان جهت که عمدتاً از جنس نرم است بیش از میراث‌های ملموس است. یکی از مصادیق بی‌بدیل ان ایین سوگواری و عزاداری حسینی (ع) است که دستاورد روایتگری، بصیرت بخشی و روشنگری بازماندگان جریان عاشورا به‌ویژه کاروان‌سالار انان حضرت زینب کبری (س) است که حاصل ان ایین ماندگار عزاداری حسینی در محرم، صفر و به‌ویژه در پیاده‌روی ده‌ها میلیونی اربعین است. ایینی که تمامی ویژگی‌های میراث معنوی در حوزه‌های سه‌گانه رفتارها، نمادها و ایین‌ها را در برمی‌گیرد و جنبه‌های هنری، سنت‌ها، اداب و رسوم را در قالب بیان و زبان شامل می¬گردد؛ اما به‌رغم انکه در رابطه با زینب کبری و شخصیت ایشان پژوهش‌های بسیاری انجام شده است، تاکنون در رابطه با نقش حضرت به‌ویژه صبر و ایستادگی ایشان در ایجاد عزاداری حسینی به‌عنوان بزرگ‌ترین میراث معنوی جهان، پژوهشی انجام نگرفته است. لذا این مقاله بر ان است تا با روش تحلیلی -اسنادی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی صبر حضرت زینب در جریان نهضت حسینی را بررسی کند و مواضع صبر ایشان در سه حوزه صبر بر طاعت، صبر بر معصیت و صبر بر مصیبت را به تصویر کشیده به این سوال که نقش صبر حضرت زینب (س) در ایجاد عزاداری حسینی (ع) به‌عنوان بزرگ‌ترین میراث معنوی جهان چیست؟ پاسخ دهد.