بدون تردید دغدغه نیک بختی و رسیدن به سعادت و در مقابل، رستن از شقاوت، از اصلی ترین دلمشغولی های هر انسانی در طول حیاتش به شمار می رود. حقایقی چون شادی و غم را نیز باید از مهمترین بیم و امیدهایی دانست که در ارتباطی تنگاتنگ با سعادت و شقاوت، حیات انسانی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. در تاریخ فلسفه، حکیمی چون صدرالمتالهین با مبانی نظری اصیل و عمیق خود کمک شایانی در تبیین این مساله داشته است. او با پرده برداری از سرشت شادی و غم، اقسام غم و شادی و نیز مصداق واقعی انها، گام بلندی در عمق بخشی به مفهوم معنای زندگی در انسان برداشته است. پرسش اصلی تحقیق حاضر ان است که با تاکید بر اندیشه های صدرالمتالهین چه تحلیلی از دو مفهوم شادی و غم می توان به دست داد؟ نگارنده در روی اوردی توصیفی تحلیلی به این نتیجه رسیده که صدرا در ضمن تقسیم شادی و غم به چهار دسته حسی و خیالی و وهمی و عقلی، شادی حاصل از لذت عقلی را کاملترین شادی و در مقابل غم حاصل از فقدان ان را حزن انگیزترین نوع غم در انسان می داند.