مقدمه و هدف: پیش‌اگهی کارسینوم پاپیلری تیروئید بستگی به سن و جنس، اندازه‌ی تومور، وجود متاستاز در عقده‌ی لنفاوی، تهاجم به کپسول، چندمرکزی بودن و سابقه‌ی پرتو تابی دارد. امروزه برای تعیین پیش‌اگهی تومورهای مختلف از مارکرهای مختلف از جمله سیتوکراتین‌ 7 استفاده می‌کنند. در مطالعه‌ی حاضر هدف بررسی بیان سیتوکراتین 7 در کارسینوم پاپیلری تیروئید و تعیین ارتباط ان با عوامل موثر بر پیش‌اگهی می‌باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه‌ی مقطعی تعداد 87 بلوک پارافینی از بیماران مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیروئید که به بیمارستان مصطفی خمینی تهران مراجعه کرده بودند به روش ایمونوهیستوشیمی از نظر بیان سیتوکراتین 7 مورد ارزیابی قرار گرفتند و بیان این مارکر به صورت ضعیف (+)، متوسط (++)، قوی (+++) و شدید (++++) در نمونه‌ها تعیین شد. سپس ارتباط بیان سیتوکراتین 7 با برخی فاکتورهای موثر بر پیش‌اگهی بررسی شد.. نتایج: میانگین سنی بیماران 97/16 ± 13/40 سال و 4/87 ان‌ها زن بودند. بیان سیتوکراتین 7 در تمام نمونه‌های مورد بررسی مشاهده شد. 2/86 ان‌ها بیان متوسط و ضعیف و 8/13 ان‌ها بیان قوی و شدید داشتند. بیان کاهش‌یافته‌ی سیتوکراتین 7 به طور معنی‌داری با افزایش سن و افزایش درگیری غدد لنفاوی مرتبط بود اما با جنسیت، اندازه‌ی تومور و تهاجم به کپسول ارتباطی نداشت. نتیجه‌گیری: بیان مارکر سیتوکراتین 7 در نمونه‌های کارسینوم پاپیلری تیروئید شایع می‌باشد و با درگیری غدد لنفاوی ارتباط دارد اما با اندازه‌ی تومور و تهاجم به کپسول به عنوان شاخص‌های مهم موثر بر پیش‌اگهی ارتباطی ندارد. بنابراین نتیجه‌گیری قطعی در این زمینه نیاز به مطالعات درازمدت دارد.