The effect of aerobic interval, non-liner resistance and concurrent training on serum leptin and insulin resistance in overweight women
Amin Isanejad | Fatemeh Izaddoust | Mojgan Zaminafshan | Mahmoud Nikseresht
URL :
http://research.shahed.ac.ir/WSR/WebPages/Report/PaperView.aspx?PaperID=158894
Date : 2020/07/05
Publish in :
مجله دانشگاه علوم پزشکي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
Link : http://jsums.medsab.ac.ir/article_1293.html?lang=fa
Keywords :Introduction: Leptin is mainly produced in adipose tissue and plays an important role in regulating glucose metabolism. It seems that exercise training can improve glucose homeostasis and leptin level in human. Therefore, the purpose of this study was to determine the effect of aerobic interval, non-liner resistance and concurrent training on the level of serum leptin and insulin resistance in overweight women. Materials and Methods: In this semi-experimental study, 40 volunteers women were randomly assigned (n = 10 each) to non?training control, aerobic interval training, non-liner resistance training, or concurrent training group. Subjects in Exercise group were on 12-week supervised exercise training program of four three per week, whereas the control group maintained a sedentary lifestyle. Insulin resistance and leptin were assessed from fasting blood samples before and after 12-week of intervention. All data were analyzed using Statistical software version 24 and the levels of statistical significance were set at P0.05. Results: At baseline, fasting blood sugar, insulin, HOMA-IR and leptin were not different between the groups. Fasting blood sugar improved in concurrent resistance group (P=0.005), whereas no relevant change occurred in other groups. In other hand, insulin, HOMA-IR and leptin did not change throughout the study. Conclusion: In summary, compared to either aerobic interval or nonliner resistance training alone, concurrent training is as efficacious for improving fasting blood sugar in overweight women.
Abstract :
زمینه و هدف لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می‌شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که فعالیت بدنی می‌تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش‌ها در این پژوهش نیمه تجربی، 40 زن داوطلب به صورت تصادفی به گروه‌های (در هر گروه 10 نفر) کنترل بدون تمرین، تمرین هوازی متناوب، تمرین مقاومتی، یا موازی تقسیم شدند. ازمودنی‌های گروه تمرینی 12 هفته تمرین نظارت شده را سه بار در هفته انجام دادند، در حالی که گروه کنترل سبک زندگی بی‌تحرک خود را حفظ کرد. مقاومت به انسولین و لپتین توسط ارزیابی نمونه خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته مداخله ارزیابی شدند. تمامی داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 ارزیابی و سطح معنی داری کمتر از 05/0p تنظیم شد.
یافته ها در ابتدا، قند خون ناشتا، انسولین، HOMA-IR و لپتین تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها نداشتند. قند خون ناشتا در گروه موازی بهبود یافت (005/0=p)، اما در سایر گروه ها این تغییرات دیده نشد. از جهتی دیگر، انسولین، HOMA-IR و لپتین در طول مطالعه تغییر نکردند.
بحث و نتیجه گیری به طور خلاصه، برای بهبود قند خون ناشتا، تمرین موازی موثر تر از تمرین هوازی یا مقاومتی بود.
Files in this item :
Download |
Name :
158894_17654076764.pdf
|
|
Size :
1Mb
|
|
Format :
PDF
|