یماری همه‌گیر کووید-19 یک وضعیت اضطراری در سراسر جهان به وجود اورده است که تهدیدی ویرانگر برای شاخص‌های سلامت روان، اقتصاد و روابط اجتماعی می‌باشد. فاصله‌گذاری اجتماعی و قرنطینه اسیب جدی به روابط اجتماعی وارد کرده است. به دنبال قرنطینه عواملی هم چون بیکاری طولانی مدت، از دست دادن مشاغل و کاهش درامد خانواده در بسیاری از کشورها ایجاد شده است. کاهش روابط اجتماعی و شرایط متغیر اقتصادی می‌تواند منجر به بحران‌هایی جدی در کلان شهرها شود. از این رو، نگاهی به این جنبه‌ها که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، لازم به نظر می‌رسد. مواد و روش ‎ها: در این مطالعه، جنبه‌های اجتماعی– اقتصادی بیماری کووید -19 در شهر تهران بر اساس شاخص‌های کیفی در قالب پرسشنامه از 200 هزار شهروند جمع اوری گردید و سپس نتایج داده‌ها انالیز شد. یافته ها: نتایج حاصل از این طرح نشان داد که پاسخ افراد بسته به نوع شغل (خصوصی، دولتی، غیررسمی و خوداشتغالی) بسیار متفاوت است. نوع رابطه استخدامی تعیین کننده در پاسخ به پرسش‌هایی از قبیل از دست دادن شغل در دوران کرونا و پس از ان، استانداردهای زندگی و کاهش هزینه‌های کالاهای لوکس می‌باشد. نتیجه گیری: به منظور کاهش مخاطرات اجتماعی، سازمان‌های مردم نهاد و همچنین دولت باید برنامه‌هایی جهت حصول اطمینان از امنیت شغلی، ایجاد تمایل به پس‌انداز، ایجاد صندوق ذخیره، ایجاد فرصت‌های شغلی ساختار یافته برای مردم و توسعه مهارت‌ها را تهیه و اجرا نمایند.