هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه¬ای سطح سرمی سیتوکین (اینترلوکین-6) و کورتیزول قبل و بعد از هشت هفته تمرین ورزشی منظم بر نجات یافتگان از کرونا بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون پس ازمون وگروه کنترل بود. جامعه اماری شامل همه¬ی زنان میانسال نجات یافته از کرونا در شهر اصفهان بود. نمونه گیری به روش هدفمند انجام گرفت. تعداد 20 زن داوطلب نجات یافته از کرونا به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. 24 ساعت قبل از اجرای پروتکل تمرین پیش ازمون شامل خون¬گیری برای اندازه گیری میزان سطوح سرمی اینترلوکین-6 و کورتیزول انجام گرفت و سپس ازمودنی-های گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه، در برنامه تمرین مقاومتی با کش الاستیک و وزن بدن تجت وب در منزل شرکت کردند، پس از پایان دوره تمرین مجددا کلیه اندازه گیری های پیش ازمون( پس¬ازمون )، برای مقایسه با پیش ازمون و همچنین مقایسه درون گروهی انجام گرفت. گروه کنترل در هیچ برنامه ورزشی شرکت نداشتند. تحلیل داده¬ها با استفاده ازازمون کوواریانس و ازمون تقیبی توکی انجام گرقت. نتایج نشان داد تمرین ورزش مقاومتی بر سطوح سرمی کورتیزول و اینترلوکین -6 افراد نجات یافته از کرونا با سطح معنا‌داری 001/0 موثر بوده است. مقایسه سطوح سرمی کورتیزول و اینترلوکین-6 کاهش معنادار در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (05/0P ). با توجه به یافته های این پژوهش می-توان بیان کرد انجام تمرین با استفاده از وزن بدن و کش های مقاومتی الاستیک سبب کاهش میزان سطح سرمی سیتوکین( اینترلوکین-6) و کورتیزول در افراد نجات یافته از کرونا شده و می تواند سیستم ایمنی افراد نجات یافته از کرونا را بهبود بخشد. تحقیقات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.