امروزه مدیریت ریسک در پروژه های نواورانه یکی از مهم ترین موضوعات به شمار می اید. در پروژه های نواورانه با توجه به پویایی و سطح بالای عدم قطعیت، ممکن است ریسک های تاثیرگذار نادیده گرفته شود و عدم اتخاذ تصمیمات به موقع، خسارت های جدی و حتی عدم موفقیت پروژه را در پی داشته باشد. این مقاله با هدف توسعه دانش نظری مدیریت ریسک، مفاهیم بنیادی ان را در پروژه های نواورانه مطرح کرده و اقداماتی را در راستای بهبود این فرایند بیان می کند. این تحقیق بر مبنای هدف، از نوع تحقیقات بنیادی بوده و ماهیتی کیفی دارد. فرایند گرداوری اطلاعات بر پایه مدارک و اسناد کتابخانه ای صورت گرفته است که موجب می شود این تحقیق از نوع توصیفی باشد. همچنین، یافته های این پژوهش نشان داد که مفهوم ریسک برای پروژه های نواورانه به دلیل پویایی و تغییرات مستمر، یکسان نیست و بستگی به محیط، زمان و مکان اجرای پروژه دارد. با توجه به شرایط ناپایدار پروژه های نواورانه مشخص شد که یکی از اصلی ترین مشکلات، انتخاب بهینه در بین اقدامات جایگزین است که با اگاهی از روش های مشابه مواجهه با ریسک، می توان بینش عمیق تری را در مورد چگونگی برخورد با عنصر ریسک در پروژه های نواورانه به دست اورد. در مجموع، به دلیل نارسایی ها و بخش های نامشخص در یک پروژه نواورانه، برای غنی سازی، توسعه، بهبود عملکرد، افزایش کارایی و در نهایت تبیین چارچوب کلی مدیریت ریسک، اقداماتی از قبیل متناسب سازی و شفافیت مفهوم ریسک، ایجاد نگاهی متوازن به فرصت ها و تهدیدها، تلفیق دیدگاه های مختلف برای بیان مفهوم ریسک و استفاده از مدیریت دانش جهت توسعه این چارچوب مطرح گردید تا انعطاف پذیری بیشتری با توجه به موقعیت های مختلف در پروژه های نواورانه وجود داشته باشد.