مقدمه و هدف: متوترکسات با افزایش انزیم میلو پراکسیداز و تخریب غشای میتوکندری سبب اسیب بافت بیضه و ناباروری می شود. دیوسجنین یک ساپوژنین استروئیدی با خواص انتی اکسیدانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دیوسجنین بر تغییرات پتانسیل غشای میتوکندری و انفیلتراسیون نوتروفیلی در اسیب بیضه با متوترکسات در موش بزرگ ازمایشگاهی می باشد. مواد و روش ها: تعداد 04 سر موش به 5 گروه کنترل، کنترل تحت تیمار دیوسجنین دوز 54 mg/kg و متوترکسات و دو گروه متوترکسات تیمار شده دیوسجنین با دوزهای 04 و 54 mg/kg تقسیم شدند. متوترکسات با دوز 04 mg/kg یک روز بعد از تجویز دیوسجنین بطور داخل صفاقی تزریق گردید. دیوسجنین روزانه به مدت دو هفته با دوزهای 04 و 54 mg/kg تجویز دهانی شد. در پایان کار، موش ها بیهوش و بیضه ها جدا شدند. فعالیت میلوپراکسیداز و پتانسیل غشای میتوکندری در هموژنه بافت بیضه سنجش شد. برای انالیز اماری از انووای یکطرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج: پتانسیل غشای میتوکندری گروه متوترکسات نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد ) p=0.003 (. و در گروه متوترکسات تیمار شده با دیوسجنین با دوز 54 mg/kg نسبت به گروه متوترکسات افزایش معنی داری نشان داد ) p=0.008 (. میزان میلوپراکسیداز گروه متوترکسات نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد ) p=0.009 ( و در گروه متوترکسات تیمار شده با دیوسجنین دوز 54 mg/kg نسبت به گروه متوترکسات کاهش معنی داری نشان داد ) p=0.039 .) نتیجه گیری: دیوسجنین سبب کاهش عوارض ناشی از اسیب متوترکسات بر فعالیت میلوپراکسیداز و پتانسیل غشای میتوکندری بافت بیضه می شود