مقدمه: هيپوتيروييدي در گروه سني نوزادان با شيوع جهاني يك در 4000 تولد زنده از لحاظ آثار جبران ناپذيري كه بر تكامل مغزي و بهره هوشي مي گذارد از اهميت خاصي برخوردار است. از آن جا كه 90 درصد نوزادان مبتلا بدون علامت هستند. غربالگري نوزادان توصيه مي شود. زردي طول كشيده شايد زودرس ترين علامت بيماري باشد. روش كار: اين بررسي يك مطالعه توصيفي از نوع مقطعي با هدف تعيين فراواني هيپوتيروييدي ميان 402 نوزاد مبتلا به هيپربيلي روبينمي غيرمستقيم بستري در بيمارستان شهيد مصطفي خميني طي يك سال است. پس از روز سوم تولد، آزمون هاي تيروييدي شامل T4 و TSH روي نمونه خون وريدي نوزاد انجام پذيرفت. ملاك تعيين هيپوتيروييدي TSH بالاي 20 ميكرويونيت در ميلي ليتر و T4 كم تر از 10 ميكروگرم در دسي ليتر بود. يافته ها: از 402 نوزاد ايكتريك بستري 51 درصد مذكر و 49 درصد مونث بودند. بررسي آزمون هاي تيروييدي نشان داد كه 10 نوزاد (شامل 5 دختر و 5 پسر) به هيپوتيروييدي مبتلا هستند كه 2.5 درصد جمعيت مورد مطالعه (معادل 25 در هزار) را تشكيل مي داد. با برقراري آزمون هاي آماري بين جنس، سن، و وزن نوزادان و ابتلا به هيپوتيروييدي ارتباط معناداري مشاهده نشد. آزمون دقيق فيشر با مقدار OR=3.22 نشان داد كه احتمال ابتلاي يك نوزاد با بيلي روبين بيش تر از 20 mg/dL به هيپوتيروييدي تقريبا 3.2 برابر همين احتمال براي يك نوزاد با بيلي روبين كم تر يا مساوي 20 mg/dL است. نتيجه گيري: هيپوتيروييدي در بين نوزادان مبتلا به زردي شيوع نسبتا بالايي دارد و اگر تشخيص زودتر و درمان سريع تر انجام شود تاثير بر روي ضريب هوشي كودك كم تر خواهد بود. لذا انجام آزمون T4 و TSH پس از سه روزگي در نوزادان زرد و با بيلي روبين بيش تر يا مساوي 20 توصيه مي شود.