زمینه و هدف: امروزه از اپیوئیدها برای کنترل و تسکین دردهای حاد و مزمن استفاده میشود. اما بروز دو پدیده تحمل و وابستگی از مهمتـرین معضـلات مصرف این مواد میباشد. به همین دلیل در این تحقیق به بررسی اثر ترکیبی متادون و هالوپریدول بر اکتسـاب و بیـان تحمـل و وابسـتگی بـه مـورفین در موشهای سوری نر پرداخته شده است. روش کار: در این پژوهش که یک مطالعه تجربی است 98 سر موش سوری نر از نژاد NMRI انتخاب و در 2 گروه اکتساب و بیان قرار گرفتند. هر گروه به 7 زیر گروه شامل: کنترل، سالین (sham ،(متادون، هالوپریدول، متادون + هالوپریدول، نسبت 2 به 1 متادون+هالوپریدول و نسبت 1 به 2 متادون +هالوپریدول تقسیم شد. همه موشها با دریافت دوزهای افزایشی مورفین به مدت 7 روز معتاد شدند. تمامی داروها در گروه اکتساب 30 دقیقه قبل از تزریق مورفین در مدت 7 روز و در گروه بیان 60 دقیقه قبل از تزریق مورفین در روز هشتم (روز تست) تزریق میشدند. برای بررسی تحمل در روز تست، 30 دقیقه قبل و بعد از تزریق مورفین ازمون درد با اب داغ انجام میشد. جهت بررسی وابستگی با تزریق نالوکسان، موشها به مدت 30 دقیقه مشاهده رفتاری میشدند. سپس دادهها با استفاده از روش انالیز واریانس یک طرفه به کمک نرم افزار stat sigma تحلیل شدند. یافتهها: تزریق مزمن مورفین موجب القای تحمل و وابستگی در موشها گردید. درصد حداکثر اثر ممکـن (MPE- Effect Possible Maximal (بـهعنوان شاخص تحمل در 2 گروه اکتساب و بیان در ترکیب دارویی متادون 1 + هالوپریدول 2 نسبت به مورفین افزایش معنی داری پیـدا کـرد. همچنـین در بررسی وابستگی، کاهش بارز رفتارهای سندرم ترک در گروههای درمان ترکیبی مشاهده شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این تحقیق نشان میدهد که احتمالاً ترکیب دارویی متادون و هالوپریدول، خصوصا با نسبت 1 بـه 2 در کـاهش تحمـل ووابستگی به مورفین از اثربخشی تک تک داروها موثرتر میباشد.