با انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان، شاه عباس صفوی که از توان اقتصادی و بازرگانی ارمنیان و شهرت انان در این زمینه مطلع بود، بر ان شد تا گروهی از ساکنان ارمنستان را به ایران کوچ دهد و به وسیلۀ انان ارتباط تجاری مستمری را با مسیحیان سراسر جهان برقرار سازد. در میان جامعه کوچک ارامنه کوچ کرده نخبگان و متخصصین به تناسب، هریک در حرفه ای مشغول بوده و خدماتی ارزنده به فرهنگ و تمدن اصفهان ارایه نمودند. در این بین هنرمندان ارمنی نیز دستاوردهای هنری زادگاه خود را به همراه اوردند. در میان جامعه ارمنیان مقیم، به استاد میناس نقاش ایرانی- ارمنی و معلم و مربی شخصیت طراز اول مکتب اصفهان در قلمرو نقاشی، رضا عباسی می توان اشاره کرد. در پژوهش حاضر با تحلیل اثار میناس و رضا عباسی به بررسی تاثیر مواجهه هنرمندان ایرانی و ارامنه با اثار جدید و نیز اثار هنری منطقه جلفا و نقش ان در مکتب نگارگری اصفهان پرداخته شده است. با توجه به این هدف، دو پرسش زیر صورت بندی شده است: الف- ورود ارامنه و سلیقه خاص انان در نقاشی و تزیین خانه ها و کلیساها چه تاثیری بر خلق اثار نگارگری مکتب اصفهان داشته است؟ ب- وجوه افتراق و اشتراک اثار میناس و رضا عباسی چیست؟ پاسخ به پرسش های فوق به روش توصیفی- تطبیقی بوده و اطلاعات مورد نیار به روش کتابخانه ای گرداوری شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد در نتیجه همکاری این هنرمندان، تقلید از شیو ه های غربی با تکیه بر سنتها به شکل چهره نگاری های بزرگ اندازه، استفاده از رنگ و روغن و انتخاب مضامین جدید پاسخگویی ذایقۀ هنری شاه گردیده و در شکل گیری اثار هنری مکتب اصفهان نقش داشته است. بدون شک رضا عباسی در مواجهه با شرایط و اثار نو، با الهام و اموزش مقدمات شیوه جدید نقاشی به شاگردان نقشی مهم را در تکامل مکتب اصفهان ایفا نمود.