الگوی فعالیت جسمانی در زنان نخست‌زا مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی اشرف پیراسته، زهرا جوهری، نفیسه ظفرقندی، کبری خاجوی شجاعی، سمیه سیاحی گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران، ایران چکیده: (807 مشاهده) مقدمه و هدف: فعالیت جسمانی در دوران بارداری اثرات سودمندی بر سلامتی مادر و جنین دارد. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین الگوی فعالیت جسمانی در زنان باردار نخست زا مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 268 زن باردار نخست زا در بیمارستان مصطفی خمینی انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه‌ی استاندارد فعالیت جسمانی در بارداری بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 16 و با ازمونمن ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد فقط 2/36 درصد از زنان باردار، مدت‌زمان پیاده‌روی مطلوب و مطابق راهنما داشتند. کار در منزل که عمدتاً به شکل فعالیت‌های در حالت نشسته است درصد قابل‌توجهی از فعالیت‌های روزانه‌ی افراد مورد مطالعه است (60/2±34/7) و مدت‌زمان فعالیت‌های ورزشی کمترین مدت‌زمان فعالیت‌های روزانه انان است (08/0 ± 14/0 روز/ساعت). عمده فعالیت‌های مادران از نوع فعالیت‌های سبک و بی‌تحرک است. زایمان به‌صورت طبیعی 6/30 درصد از کل زایمان‌ها بود. مقدار وزن‌گیری در 6/58 افراد بیش‌ازحد توصیه شده بود. ارتباط معناداری بین فعالیت جسمانی و ورزشی با نوع زایمان مشاهده شد. افرادی که پیاده‌روی بیشتری داشتند، احتمال زایمان طبیعی بیشتری هم داشتند (03/0= P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه از اثرات مثبت فعالیت جسمانی در بارداری حمایت می‌کند. لذا با توجه به اقبال کم از طرف خانم‌های باردار، راهکارهای مناسب از طرف مراکز ذیربط از جمله دانشگاه‌ها و مراکز مراقبت بارداری لازم است. واژه‌های کلیدی: فعالیت جسمانی، زن باردار، نخست زا، افزایش وزن، وزن تولد، زایمان طبیعی