حرمت تصویرگری جانداران، موجب اعتلای هندسه اسلامی گردید؛ زمانی که تصویرسازی قرو نوسطی به باروک منتهی می شد، هنر اسلامی به نق شونگارهای ایینه کاری ها سوق پیدا م یکرد. امتزاج ایینه کاری با نقوش هندسی و مشبک پنجر هها، روزن ها و در بها، باعث نمی شد بیننده از ورای انها به جهان ب یروح، هندسی نگاه بیندازد، بلکه همان جهانی بود که در نگاه عارفانه شرقی، تجلی حضور مالامال و معطر یزدان بود. نگاه معناشناختی به این اشکال را می توان فلسفه مستتر در نهان و نهاد هندسه دانست که غیر از هندسه ایرانی-اسلامی، کمتر سراغی از ان را می شود در هنر سایر نقاط جهان یافت. این جستار تلاش دارد با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای، به شناسایی رموز به کاررفته در نقش هندسی ستاره هشت پری بپردازد که در نگاره هایی از شاهنامه W 602 موزه هنر والترز به عنوان سلاح و سپر رزم اوران دیده می شود. فارغ از کارکرد نظامی ستاره هشت پر، این نماد در هندسه اسلامی، دارای مفهوم معنوی بوده و نماد یادشده، جدای از کارکرد فیزیکی خود، ب هعنوان سلاحی که از نور بهره م یگرفت، در هندسه اسلامی، تلاشی برای بُعددِهی به انوار ساطعه خورشید حقیقت و تکاپویی برای انجماد انوار فرّار زمان و غلبه بر گذار ان نیز بوده است. خورشیدی که در اندیشه اسلامی، هم قرینگی ماوراطبیعی با حقیقت ازلی داشته و دارد.