خستگی یکی از پدیده¬های عادی جریان زندگی است که در صورت بهره¬برداری¬نکردن خداپسندانه از ان می¬¬تواند اثار چه بسا جبران ناپذیر جسمی و روانشناختی به جا بگذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیرپذیری خستگی ادراکی از «مناجات قلبی، گویشی و حسی-حرکتی (چند بعدی) مسیحا» (مناجات) بود. این پژوهش به روش نیمه¬تجربی با بهره‌گیری از طرح تحقیق پیش و پس‌ازمون و گروه گواه انجام شد. جامعة اماری این پژوهش را افراد بزرگسال تهرانی داوطلب در دسترس با دامنة سنی 50-30 سال تشکیل دادند که از میان ان‌ها تعداد 45 نفر- با میانگین خستگی 48/62 ± 9/86 بر اساس مقیاس اسمتس - انتخاب، و به‌تصادف در گروه مناجات (15=n)، ماساژ (15= n) گواه (15=n) قرار گرفتند. پس از برگزاری 40 روز مناجات 7 دقیقه¬ای روزانه، داده¬های مربوط به خستگی شرکت‌کننده‌ها جمع‌اوری شد. از مقیاس خستگی اسمتس 20 سوالی (با پایایی 8/0 و روایی تاییدشده) برای اندازه‌گیری خستگی استفاده شد. برای تجزیه‌ و تحلیل داده¬ها از روش اماری کوواریانس در سطح الفای 05/0 در محیط نرم¬افزار SPSS نسخه 25 استفاده شد. یافته¬های این پژوهش نشان داد، به دنبال 40 روز مناجات روزانه، میزان خستگی گروه مناجات در مقایسه با گروه¬های گواه ساده و ماساژ کاهش معنی¬داری پیداکرده است (002/0=p، 29/7=F). میزان خستگی از مناجات تاثیر می¬پذیرد و استفاده از ان می‌تواند در رفع خستگی و تجدید قوا موثر باشد.