مقدمه و هدف: محدودیت غذایی دارای اثر حفاظتی بر علیه مواد اسیب رسان است و می‌تواند از بروز بیماری‌های قلبی عروقی جلوگیری کند. در بررسی حاضر اثر محدودیت غذایی بر پاسخگویی انقباضی ائورت سینه‌ای موش صحرایی نر با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: موش‌های سفید بزرگ نر نژاد ویستار به یک گروه کنترل و سه گروه تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت 6 هفته از رژیم غذایی عادی استفاده کرد. در مورد گروه تجربی 1، میزان غذا به حد یک سوم تا پایان کار رسانده شد و در کنار سایر موش‌ها نگهداری شد. در مورد گروه تجربی 2، مشابه قبل بوده و در یک محیط ایزوله قرار گرفتند. در مورد گروه تجربی 3 نیز به مدت 2 هفته به میزان یک سوم غذا دریافت کرده و سپس رژیم غذایی طبیعی تا پایان کار دریافت کردند. در پایان کار، پاسخ انقباضی حلقه‌های ائورتی به نورادرنالین و کلرور پتاسیم . ثبت شد. نتایج: به‌دنبال اعمال محدودیت غذایی 2 هفته‌ای، حداکثر پاسخ انقباضی ائورت برای کلرور پتاسیم و نورادرنالین تفاوت معناداری نسبت به گروه کنترل نشان نداد و اعمال محدودیت کامل و ایزوله و یا داشتن چنین محدودیتی بدون ایزوله کردن موجب افزایش معنادار پاسخگویی ائورت به کلرور پتاسیم و نورادرنالین در مقایسه با گروه کنترل گردید (به ترتیب 041/0 p =و 027/0 p =). نتیجه‌گیری: اعمال محدودیت غذایی کوتاه مدت حداکثر پاسخ انقباضی ائورت سینه‌ای را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد و اعمال محدودیت میانه مدت صرفنظر از ماهیت ان موجب افزایش معنادار پاسخگویی ائورت سینه‌ای به کلرور پتاسیم و نورادرنالین می‌شود. واژه‌های کلیدی: نابرابری، محدودیت غذایی، بیماری قلبی- عروقی، ائورت سینه‌ای، پاسخ عروقی