به منظور بررسی اثر کودهای شیمیایی، بیولوژیک و نانو بر عملکرد و کیفیت (میزان روغن و پروتئین) دانۀ کنجد در شرایط قطع ابیاری، 1394 اجر ا - ازمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه شاهد در سال 95 75 و 65 (کدهایی برای فنولوژیک گیاه که به ترتیب معادل BBCH شد. سطوح ابیاری شامل، ابیاری کامل (شاهد) و قطع ابیاری در 50 درصد گل دهی و دانه بندی است) در کرت های اصلی و ترکیب های مختلف نیتروژن (نیتروکسین ، اوره و تلفیق 50 درصد اوره و نیتروکسین) و ترکیب های مختلف پتاسیم (عدم مصرف، محلول پاشی نانو پتاسیم ( 2 در هزار)، مصرف ابی دی اکسید پتاسیم ( 2 لیتر در هکتار) و مصرف خاکی نانو پتاسیم ( 2 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی قرار داشتند. بیشترین تعداد کپسول در بوته ، در ابیاری 19 عدد) بود . بالاترین عملکرد دانه و همچنین / تا 50 درصد دانه بندی و مصرف اوره به همراه محلول پاشی نانو کلات پتاسیم ( 26 عملکرد و درصد پروتئین در ابیاری تا 50 درصد دانه بندی در شرایط عدم استفاده از کود پتاسیم و کاربرد نیتروکسین (به ترتیب 20 درصد) حاصل شد. بیشترین درصد و عملکرد روغن در ابیاری تا 50 درصد گل دهی ، و / 276/53 کیلوگرم در هکتار و 5 ،1340/5 47 درصد / محلول پاشی نانو کلات پتاسیم به همراه سیستم تلفیقی 50 درصد کود اوره به اضافۀ کود نیتروکسین به ترتیب با میانگین 96 550 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. استفاده از کود بیولوژیک نیتروکسین و محلول پاشی نانو کلات پتاسیم در شرایط قطع ابیاری / و 46 در 50 درصد دانه بندی، باعث افزایش عملکرد دانه (حدود 15 درصد نسبت به شاهد) و همچنین بهبود صفات کیفی دانه کنجد شد