یمن اکنون یکی از کانون‌های بحرانیِ فعال در غرب اسیا است و کنشگران مختلفی در سطوح داخلی،منطقه‌ای و برون منطقه ای با هدف کسب نتیجه‌گیری مطلوب، در طول بحران جاری به ایفای نقش پرداخته‌اند. مسئله‌ مهم در خصوص تحولات یمن کنکاش راجع به ریشه های پیدایش و تداوم این بحران و راهبردها و دلائل اصلی مداخله‌ی کنشگران درگیر است. پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این سوال است که علل اصلی مداخله‌ی کنشگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در بحران جاری یمن کدامند؟ فرضیه‌ پژوهش این است که عربستان سعودی و امارات متحده عربی با توجه به ادراک تهدید نسبت به تنگناهای ژئوپلیتیکی از ناحیه جنوب، به مناطق راهبردی یمن چشم دوخته‌اند و در نتیجه همین مسئله منجر به تهاجم به خاک این کشور شده است.کنشگران ذی‌نفع دیگر یعنی ایران،امریکا، چین،اسرائیل با توجه به اهمیت تنگه باب المندب، خلیج عدن و سایر بنادر استراتژیک یمن به کنشگری پرداخته‌اند .یافته‌های پژوهش حاکی از این است که بحران یمن بیش از انکه نتیجه اختلاف ایدئولوژیکی میان حوثی‌ها و عربستان باشد، نشئت گرفته از تلاش بازیگران مهاجم از جمله عربستان و امارات ـ به صورت مستقیم ـ، اسرائیل و امریکاـ به صورت غیرمستقیم ـ با هدف تسلط بر بخش‌های استراتژیک یمن،کاهش وابستگی به تنگه هرمز،کنترل تنگه‌ی باب‌المندب،تسلط بر بنادر عَدن، مُکلا، مخا، الحُدیده وجزایر میون، سُقُطری، زقر و حنیش می‌باشد،از سوی دیگر کنشگرانِ ذی نفعی نظیر ایران و چین، راهبرد خنثی‌سازی اهداف کشورهای مهاجم را در پیش گرفته‌اند.روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی بوده و شیوه‌ی گرداوری داده‌ها نیز اسنادی ـ کتابخانه‌ای است.