فلسفه وجودی و اهتمام به بزرگداشت اربعین حسینی در فرهنگ سیاسی تشیع، پاسداشت و صیانت از ارزشها و هنجارهای مکتب امام حسین)ع( و تجدید میثاق با ارمانهای واالیی چون والیت پذیری، ظلم ستیزی، وحدت، گذشت و ایثار، صبر و مقاومت میباشد. در طول چهار دهه قرن، دوستدارن و محبان امام حسین )ع( با رنجها و مشقتهای فراوانی تالش نمودهاند ایین اربعین حسینی را علی رغم محدودیتهای فراوانی که از جانب سالطین جور و مستبد تحمیل میشده است برگزار و حفظ نمایند. در حال حاضر، تحوالت بیداری اسالمی در جهان اسالم، وضعیت و شرایطی را رقم زده است که بزرگداشت ایین اربعین حسینی بر خالف گذشته با سهولت و بصورت مردمی انجام میگیرد و به پدیدهای جهانی و بیبدیل تبدیل شده است. نظر به ابعاد و ظرفیتهای بی نظیری که ایین اربعین حسینی برای بیداری، بصیرت افزایی، وحدت افرینی و بسیج منابع جهان اسالم فراهم اورده است میطلبد بصورت پیوست و مداوم بر شکوه و ابعاد کمی و کیفی برگزاری این ایین افزوده شود. در این راستا ابعاد مردمی برگزاری و پاسداشت اربعین حسینی امری بدیهی و غیر قابل تردید است. نظر به اهمیت این مسئله، این مقاله درصدد پاسخ به این سوال اصلی است:: » افزایش و ارتقا مشارکت مردمی در اربعین حسینی چگونه ممکن است؟«. روش نگارندگان کیفی و از نوع توصیفی و تحلیلی است. بر اساس یافته های پژوهش میتوان چنین گفت که سه نهاد دین، دولت و مردم در روند برگزاری اربعین حسینی از طریق تامین امنیت، فرهنگ سازی، تبلیغات و اطالع رسانی، تسهیالت مالی و فیزیکی ایفای نقش می کنند.