در فرایند انقلاب، نقش رهبری اعم از رهبر ایدئولوگ، بسیج‌گر، بنیانگذاری به‌صورت گسترده ظاهر می‌شود و در این میان نقش بنیانگذاری بسیار برجسته است. چرا که بعد از پیروزی انقلاب، ساختن جامعه ارمانی مدنظر از اهمیت خاص برخوردار است. هدف اصلی این مقاله مطالعه رهبری امام خمینی(ره) خصوصاً در نقش بنیانگذاری است. برای نگارش مقاله از روش تحلیل اسنادی و ابزار فیش‌برداری استفاده شده است. نویسندگان با روش تحلیل اسنادی و بررسی متون کتب، مقالات و پایان‌نامه‌ ضمن معرفی نقش امام به‌عنوان رهبر بنیانگذار، به ارائه چگونگی مدیریت ایشان بعد از پیروزی پرداخته‌اند. در این مقاله از نظریه هافر استفاده شده که برای رهبری در انقلاب، نقش بنیادین در نظر می‌گیرد و رهبران را به سخنور، فرمانده و مردان عمل تقسیم می‌کند. بنابراین امام(ره) ابتداً با تشخیص موقعیت مناسب و بیداری مردم، پرچم رهبری انقلاب را بر دوش گرفتند و با برخورداری از جایگاه دینی و اقتدار سیاسی توانستند به نحو بارز در نقش بنیانگذاری و مدیریت ظاهر شده و ایفای نقش کنند و جامع‌ترین نظام، یعنی جمهوری اسلامی را در عرصه جهانی تشکیل دهند. و توانستند با استفاده از منظومه دینی خود به ترکیب اسلام سیاسی در کاربست نظام جمهوری اسلامی ایران بپردازند و نظامی نوین و کار امد در عرصه جهانی معرفی نمایند.