نقد بوم¬گرا یکی از نقدهای جدید در حوزۀ ادبیات است که در ان ادبیات در یک سو و محیط زیست در سوی دیگر قرار دارد و موضوع ان موضوعی میان رشته¬ای است که برخلاف معمول در سایر رویکردهای نقد، مطالعه¬ای میان رشته¬ای در علوم تجربی و علوم¬انسانی به شمار می¬رود. مباحثی که در این رشته مطرح می¬شود، امیزه¬ای از مباحث مادی (در اکولوژی) و مسائل معنوی است که هر دو یک هدف را دنبال می¬کنند و ان کمک به حفظ و بقای انسان است. در این نوع نقد، گاه ادبیات به ابزار اقناع درونی و انگیزش عاطفی برای حفاظت از محیط زیست تبدیل می¬شود. این کار، از طریق بیان غیر مستقیم و غیرشعاری شعر و استعاره¬های پنهان در این نوع شکل می¬گیرد. شیون فومنی از شاعران بنام سرزمین سبز گیلان است که تشخص زبانی او مربوط به گزینش لطیف¬ترین واژه¬های رایج و بوم-گرایی است که از عناصر سبکی او به شمار می¬رود، این تشخص اندیشگانی و زبانی، شاعر را با محیط خویش و مخاطبان بومی پیوند می¬دهد. از این رو، این پژوهش، به روش توصیفی تحلیلی به نقد و تحلیل دوبیتی¬های گیلکی شیون فومنی با توجه به اهداف و زاویۀ دید نقد بوم¬گرا می¬پردازد.