مینه و هدف: خودپنداره حرفه ای در واقع شناخت و درک فرد از خود، به عنوان یک فرد حرفه ای است و بر چگونگی تفکر، تکامل نقش، رفتار و عملکرد حرفه ای فرد تاثیر دارد. از میان حرفه های مختلف برخی نیاز به خود پنداره بالاتری دارند که در این میان حرفه پرستاری از این لحاظ جایگاه ویژه ای دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین بررسی خود پنداره حرفه ای پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی منتخب شهر تهران درسال1397 انجام گردید. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بوده که بر روی 540 پرستار شاغل در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی منتخب شهر تهران انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه خودپنداره حرفه ای کووین بود. یافته‌ها: میانگین نمره کلی خودپنداره حرفه ای پرستاری 91/29 ±36/218 بود. بیشترین و کمترین میانگین نمرات به دست امده به ترتیب مربوط به بعد دانش و رهبری با میانگین 76/4± 22/43 و 93/5 ± 23/17 بود. ضریب همبستگی پیرسون بین تمام ابعاد خودپنداره حرفه ای محاسبه شده است. سطح معنی داری برای همه ابعاد برابر 001/0 به دست امد لذا میان این ابعاد رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: هرچند پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه نمره نسبتا بالایی از خودپنداره حرفه ای کسب کردندخصوصا دربعد دانش اما به نظر می رسد میانگین نمره بدست امده، از سطح مطلوب فاصله دارد. همچنین پرستاران، کمترین نمره را از بعد رهبری کسب کردند که این مطلب نشان دهنده ضعف پرستاران در این زمینه میباشد لذا لزوم اموزش اماده سازی پرستاران در جهت برخورداری از خودپنداره حرفه ای بالاتر در انها، احساس می شود.