1- میشل فوکو(1984-1926) بنیان گذار تحلیل گفتمان ، به مجموعه ای از گزاره هایی گفتمان می گوید که به یک صورت بندی گفتمانی تعلق داشته باشد.از این رو گفتمان ها از نظر او ، تشکیل شده از علامات اند ؛ ولیکن کارکردشان از کاربرد این علامات ، برای نشان دادن و برگزیدن اشیا بیش تر است و همین ویژگی است که انها را غیر قابل تقلیل به زبان ، سخن و گفتار می کند . در واقع گفتمان، مجسم کننده معنا و ارتباط اجتماعی است؛ شکل دهنده ذهنیت و نیز ارتباطات اجتماعی –سیاسی (قدرت) است.همانگونه که می دانیم شاهنامه فردوسی دارای داستان های تاریخی است که در اکثر ان ها، رستم نقش بسزایی دارد؛ یکی از معروف ترین ان ها، داستان رستم و اسفندیار است که از چند لایه گفتمانی تشکیل شده است که می توان ان را بر پایه گفتمان قدرت فوکو، بررسی کرد ، از این رو پژوهش حاضر به روش تحلیل گفتمان انجام شده است ، مساله اصلی ان پاسخ به این سوال که چه نوعی از روابط قدرت در سطوح گوناگون در شکل دادن گفتمان این داستان بر پایه اندیشه های فوکو موثر بوده است؟