ر صنعت مهندسی و ساختوساز، انتقادات بسیاری شده ،)EPC( به عملکرد فعلی پروژههای مهندسی، تدارکات و ساخت را با توجه ویژه به مدیریت تدارکات پروژه بررسی EPC و نیازمند بهبود ا ست. این مقاله ماهیت و ویژگیهای پروژه های می کند. یک چارچوب پیشرفته با در نظر گرفتن مفاهیم مدیریت زنجیره تامین و مدیریت پروژه زنجیره بحرانی، با استفاده از تئوری محدودیتها پیشنهاد شده است. چارچوب پیشنهادی بطور گسترده شامل سه جریان از رویکردهای فرهنگی، فرایندی و فناوری است. توجه ویژهای به رویکرد مدیریت بافر به عنوان مکانیسمی برای بهبود مدیریت عدم قطعیت شده است. سرانجام به اولویت دهی معیارها با در نظر گرفتن مفاهیم زنجیره تامین و زنجیره بحرانی در پروژه های مهندسی-تدارکات-ساخت با یک مدل تصمیم ترکیبی و درادامه زمانبندی پروژه پرداخته می شود.