زمینه و هدف: بازسازی ضایعات استخوانی از اهداف ایدهال درمان های پریو دنتال و ایمپلنتهای دندانی میباشد. بیومتریالهای مختلفی به منظور دستیابی به این هدف استفاده شده و مطالعات زیادی سعی در مقایسه و معرفی بهترین انها داشته است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پیوند استخوانی منجمد خشک نسبتاً دمینرالیزه (PDFDB (و الوگرفت استخوانی خشک منجمد (FDBA (بر رژنراسیون دیفکتهای استخوانی کالواریای خرگوش بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 48 دیفکت مشابه با قطر 8 میلیمتر در کالواریای 16 خرگوش ایجاد شد. دو دیفکت با FDBA و PDFDB پر شدند و دیگری به عنوان گروه کنترل خالی باقی ماند. کلیه دیفکتها با ممبران کلاژنی پوشانده شدند. 6 هفته و 12 هفته بعد از جراحی، ارزیابیهای هیستولوژیک و هیستومورفومتریک انجام شد تا این متغیرها ارزیابی شوند: میزان تشکیل استخوان جدید و نوع ان، میزان ماده پیوندی باقیمانده، درجه التهاب و الگوی تشکیل استخوان. مقایسه درصد استخوان سازی و بیومتریال باقیمانده با ازمون انالیز واریانس تکراری انجام شد، در حالی که مقایسه متغیرهای کیفی توسط ازمون غیر پارامتری Friedman صورت گرفت. یافتهها: به لحاظ میزان تشکیل استخوان جدید، تفاوت معنیدار قابل توجهی بین سه گروه مطالعه در گروه 6 هفتهای (33/0=P (و در گروه 12 هفتهای (98/0=P ( دیده نشد. در نمونههای 6 هفتهای، میزان ماده پیوندی باقیمانده در گروه PDFDB به صورت قابل توجهی کمتر از FDBA) 04/0=P (بود، اما این تفاوت در نمونههای 12 هفتهای قابل توجه نبود (41/0=P .(کیفیت استخوان تفاوت قابل توجهی بین گروههای حاوی گرفت استخوانی و گروه کنترل پس از 12 هفته نشان داد (01/0=P .(بدین معنی که کلیه نمونهها استخوان لاملار را پس از 12 هفته نشان دادند در حالی که در گروه کنترل، تنها استخوان woven یا ترکیبی از woven و لاملار دیده شد. نتیجهگیری: FDBA و PDFDB اثر رژنراتیو مشابهی در دیفکتهای استخوانی کالواریای خرگوش نشان دادند و بلوغ استخوانی را نسبت به دیفکتهای بدون پیوند تسریع کردند.