هدف این مقاله مطالعة نحوة بازنمایی جنسیت در اثار نقاشان خوداموخته براساس الگوی نشانهشناسی اجتماعی تصویر است. خوداموختگان هنرمندانی تعلیم‌ندیده، فاقد اموزش رسمی و اکادمیک‌اند که بهصورت خودجوش شروع به تولید اثار هنری میکنند. تجزیهوتحلیل این اثار با استفاده از دستور زبان بصری کرس و ون لیون در خوانش نشانهشناسی اجتماعی به رفع ابهام از تصاویر بهعنوان سرگرمی صرف کمک و ایدئولوژی پنهان نقاشیها را اشکار میکند. در این زمینه، 32 اثر نقاشی از 9 هنرمند خوداموخته، که در انها تصویر زن و مرد بازنمایی شده، انتخاب و تحلیل و بررسی شد. پژوهش به شیوة توصیفی تحلیلی و برمبنای مطالعات کتابخانهای و اسنادی است. نتایج تحلیل حاکی از ان است که اثار نقاش خوداموختة زن و مرد بیانگر تقسیمبندی جنسیتی نقشهای اجتماعی است؛ با این تفاوت که نقاش زن بهطور ضمنی یا علنی خود را بهعنوان عنصر هستهای برجستهنمایی و زن را کنشگر اصلی معرفی میکند. بنابراین، نقاش زن با اگاهی از سوگیریهای جنسیتی اجتماعی سعی در تغییر ان به نفع خود دارد. نقاشان زن با وجه‌نمایی واقعگرایانه در اثار، نگاهی تبیینی به ویژگی و شرایط واقعی زنان دارند و از طرفی رویکردی برابرطلبانه به نقش زن و مرد دارند. درحالیکه نقاش مرد نگاهی توصیفی دارد و به بازتولید نقشهای کلیشهای جنسیتی میپردازد.