مقدمه و هدف: بیماری الزایمر رایجترین فرم بیماری زوال عقل است که به عنوان بیماری مزمن و سندرم پیشرونده در نظر گرفته شده که منجر به فقدان برگشت¬ناپذیر نورون¬ها بخصوص در ناحیه قشر و هیپوکمپ می¬شود. در این مطالعه اثر نوبیلیتن بر عملکرد رفتاری در ازمون¬های بعلاوه¬ای شکل مرتفع و شنای اجباری در مدل تجربی بیماری الزایمر القا شده با تزریق داخل هیپوکمپی امیلوئید بتا در موش بزرگ نر ازمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش¬ها: در این تحقیق 32 موش سفید بزرگ نر انتخاب و به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شد. این چهارگروه عبارت بود از: گروه شم، گروه شم دریافت کننده نوبیلتین که دارو را به میزان 10 میلی¬گرم بر کیلوگرم از یک ساعت بعد از جراحی تا یک هفته بعد ان به طور روزانه و به شکل خوراکی دریافت کرد. گروه امیلوئید بتا که در این گروه برای ایجاد مدل بیماری الزایمر، ماده Aβ(1-40) با دوز 2nanomol/2µl به درون ناحیه هیپوکامپ پشتی بصورت دوطرفه تزریق شد. همچنین از ازمون¬های بعلاوه¬ای شکل مرتفع و شنای اجباری جهت سنجش عملکرد استفاده ¬گردید. نتایج: ازمون بعلاوه¬ای شکل مرتفع نشان می¬دهد که میزان عملکرد در ازمون بعلاوه¬ای شکل مرتفع در گروه امیلوئید بتا دریافت کننده نوبیلتین نسبت به گروه امیلوئید بتا کاهش معنی¬داری (P0.05) داشته ولی نسبت به گروه شم افزایش داشته که معنی¬دار نبود. در ازمون شنای اجباری نیز میزان اضطراب در گروه امیلوئید بتا دریافت کننده نوبیلتین نسبت به گروه امیلوئید بتا کاهش پیدا کرده ولی معنی¬دار نبود. نتیجه گیری: در مطالعه اخیر بطور خلاصه مشخص شد تجویز خوراکی نوبیلتین با دوز 10 میلی¬گرم به ازا هر کیلوگرم وزن باعث کاهش اضطراب می¬شود ولی بر افسردگی تاثیر معنی¬داری ندارد