چکیده-برای برقراری ارتباط با محیط زندگی که همیشه در حال تغییراست، مغز مدام نیاز به تولید و به روزرسانی انتظارات مربوط به رویدادهای پیشرو، تشخیص زمان و استفاده از تخمین ان برای پاسخهای حسی و حرکتی عصبی متناظر با ان را دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباطات در درک زمان ثبتشده از پایگاه داده موجود که شامل ازمایشی EEG در دو حالت قابلپیشبینی و غیرقابلپیشبینی است. دادههای مورد نیاز پژوهش از سیگنالهای 800 میلیثانیه برای هر فرد انجام شده میباشد. به منظور ،400 ،150 ، بر روی 29 فرد سالم در دو حالت پیشبینی و غیرقابلپیشبینی و در 4تاخیر 83 استفادهشدهاست. این روش برای اشکارسازی درک زمان در دو حالت )PLI( تخمین ارتباطعملکردی از روی سیگنالهای مغزی از روش شاخصتاخیرفاز رویدادهای قابلپیشبینی و غیرقابلپیشبینی استفادهشدهاست. ابتدا به مقایسه 4تاخیر در هر حالت پرداختهشدهاست که نشانداد، بیشتر تمایز در باندهای گاما، بتا و تتا بودهاست. سپس به بررسی اختلافات بین دو حالت در هر تاخیر پرداختهشدهاست. نتایج، اختلافمعنادار در همهیتاخیرها را نشاندادهاست. باندالفا درحالت غیرقابلپیشبینی در تاخیر 400 میلیثانیه تعداد ارتباطات بین نواحیپسسری و گیجگاهی بیشتر و قویتر شدهاست و 400 و 800 میلیثانیه ارتباط بین نواحیمرکزی و ، همچنین میانگین ارتباطات غیرقابلپیشبینی از پیشبینی بیشتربودهاست. بانددلتا در تاخیرهای 150 پیشانی وجودداشتهاست درحالیکه در تاخیر 83 میلیثانیه ارتباطقوی بین نواحیمرکزی و جلوپیشانی بودهاست.