هدف اصلی این مقاله، شناسایی اسیبهای مطالعات تطبیقی در رشته فلسفه تعلیم و تربیت به ویژه با معرفی نمونههایی در داخل کشور میباشد. برای دستیابی به این هدف، از روش پژوهش تحلیلی )مفهومی، اسنادی و تطبیقی( بهره گرفته شد. یافتهها حاکی از ان است که اسیبهای این مطالعات را میتوان در سه دسته شامل اسیبهای معطوف به ماهیت، پژوهشگر و زمینه تطبیق تقسیمبندی کرد. اسیبهای معطوف به ماهیت تطبیق شامل نااشنایی با رویکردها و روشهای پژوهش تطبیقی، نااشنایی با زبان، و نااشنایی با منابع، اسیبهای معطوف به پژوهشگر تطبیقی شامل شتابزدگی، سادهسازی، تعصبورزی و اسیبهای معطوف به زمینه تطبیق شامل بیتوجهی به زمان و مکان، و بیتوجهی به فرهنگ میباشند . در بخش پایانی، پرسشهایی که ممکن است پژوهشگر تطبیقی در مواجهه با این اسیبها مطرح کند، در قالب بحث بیان و پاسخ هر کدام ارائه شده است.