مهمترین عامل محدود کننده تولید محصولات باغبانی بخصوص در کشورهایی مثل ایران اب است. کاربرد روش‌های مناسب جهت افزایش راندمان اب در درختان میوه، مهمترین فاکتور تولید مطلوب میوه می‌باشد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار بر هلوی رقم Redtop پیوند شده روی پایه GF677 صورت گرفت. تیمارها شامل جایگذاری کیسه در کنار درخت به منظور هدایت ریشه به کیسه و ایجاد شرایط مشابه هیدروپونیک بود که در سه سطح بدون کیسه، یک کیسه و دو کیسه انجام گرفت. همچنین، جهت براورد میزان کارایی سیستم ریشه منقسم در افزایش رانمان اب؛ سطوح مختلف ابیاری در سه سطح 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی انجام شد. جهت ارزیابی میزان افزایش راندمان اب توسط قارچ های موثر؛ تلقیح قارچ در سه سطح شامل بدون قارچ، مایکوریزا و تریکودرما اعمال شد. خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکردی درختان 24 ماه بعد از کاشت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد صفات رشدی برگ در اثر جایگذاری کیسه، تلقیح قارچ و افزایش سطح ابیاری افزایش معنی‌دار پیدا کرد. تیمار جایگذاری یک کیسه، ابیاری 75 درصد ظرفیت زراعی و تلقیح قارچ تریکودرما وزن تر و خشک برگ را به ترتیب نسبت به تیمار شاهد 62 و 52 درصد افزایش داد. شاخص های عملکردی قطر و طول میوه تحت تاثیر جایگذاری دو کیسه نسبت به بدون کیسه 6 و 8 درصد افزایش پیدا کردند. جایگذاری کیسه و افزایش تنش ابی هر کدام میزان قند و اسیدیته قابل تیتر را نسبت به شاهد افزایش دادند. قارچ مایکوریزا میزان اسیدیته قابل تیتر و تریکودرما میزان سفتی میوه را نسبت به بدون قارچ 9 و 32 درصد افزایش دادند.