The Jurisprudential-Legal Analysis of The Guardian Councils Approaches about the payment of medical expenses Surplus to Blood-Money
Mostafa Masoudian
URL :
http://research.shahed.ac.ir/WSR/WebPages/Report/PaperView.aspx?PaperID=137621
Date : 2020/06/20
Publish in :
دانش حقوق عمومي
DOI : https://doi.org/10.22034/qjplk.2020.190
Link : http://mag.shora-rc.ir/article_190.html
Keywords :ديه، هزينههاي درمان، ضمان، رهبري، شوراي نگهبان
Abstract :
هرچند تاکنون بسیاری از صاحبنظران کوشیدهاند تا با استناد به قواعدی همچون لاضرر و تسبیب، جانی را نسبت به جبران هزینههای درمان مازاد بر دیه ضامن بدانند، لکن با وجود پیشبینی این ضمان برای جانی در مصوبات گوناگون، فقهای شوراینگهبان الزام جانی به جبران این هزینه ها را مغایر با شرع شناخته و مجلس برای رفع این ایراد مجبور به حذف اینگونه از مصوبات می شد. با این وجود، شورای نگهبان در قانون تشدید مجازات اسیدپاشی مصوب 1398 محکومیت جانی به پرداخت هزینههای درمان بزهدیده را با ایرادی مواجه ندانسته است. لذا چالش نوشتار حاضر، مبنای رویکردهای متفاوت شوراینگهبان نسبت به جبران این هزینهها و واکاوی پایههای فقهی ان است. بررسی مشروح مذاکرات فقهای شوراینگهبان نشان میدهد اکثریت این فقها به دلیل فقدان نص شرعی و مخالفت امام (ره) و رهبری با این موضوع، الزام جانی به پرداخت این هزینه ها را جایز ندانسته اند. در مقابل، برخی با طرح ادله جدید درصدد توجیه ضمان جانی برامده اند. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی، ضمن اینکه ادله قائلین به ضمان را به حکم اولی محل تردید دانسته، محکومیت مرتکب به پرداخت این هزینه ها را به عنوان ثانوی و در صورت صلاحدید رهبری و صرفاً در جرایم عمدی همچون اسیدپاشی که با سبق تصمیم همراه است امکانپذیر دانسته است.