هدف اصلی این مقاله تحلیل اهداف اجرای طرح ارزشیابی مستمر در نظام اموزشی کشور است. ارزشیابی پایانی از اصول روانشناسی کلاسیک و رفتارگرایی پیروی می کند که از نقاط ضعف ان می توان به نتیجه مدار بودن، ایجاد اضطراب و تقویت حس رقابت ناسالم اشاره کرد. با توجه به نقاط ضعف بیان شده، ارزشیابی پایانی جای خود را به ارزشیابی مستمر داد که به جای ارزشیابی در پایان اموزش در طول فرایند تدریس با ارائه بازخوردهای اصلاحی انجام می شود. اکنون یک دهه از تغییر ارزشیابی از پایانی به مستمر می گذرد. بنابر توضیحات اشاره شده، روش پژوهش تحلیل اسناد و مقالات است تا میزان تحقق اهداف ارزشیابی کیفی را در نظام اموزشی کشور تحلیل و بررسی نماید. در این راستا در بخش نخست این مقاله به ضرورت تغییر رویکرد ارزشیابی در نظام اموزشی کشور پرداخته و سپس تاثیر ارزشیابی مستمر بر اهداف شناختی، روانی-حرکتی و عاطفی بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد که در حوزه اهداف شناختی پیشرفت و یادگیری دانش اموزان عمیق تر و درک و فهم انان از مطالب درسی بیشتر می شود. در اهداف عاطفی دانش اموزان تحت ارزشیابی مستمر اضطراب کمتر، علاقه مندی بیشتر به اموزش و حس رفاقت بیشتری نشان داده اند. اهداف روانی-حرکتی نیز افزایش عملکرد در حوزه های حرکتی در نتایج مطالعات نشان داده شده است. در نهایت نتایج حاکی از ان است که ارزشیابی مستمر باعث بهبود عملکرد دانش اموزان در هر سه حوزه در طول یک دهه گذشته شده است.