این مقاله به بررسی تاثیر سه ویژگی شخصیّتی شامل گرایش به ریسک پذیری (RTP)، کانون کنترل (LoC)، و شخصیت پیش فعال (PP)، بر شکل گیری قصد کارافرینانه ی دانشجویان، با توجه به نقش میانجی گر مولفه های مدل رفتار برنامه ریزی شده (TPB)، می پردازد. همچنین بررسی تفاوت، بین گروهی که خود یا والدین انها تحصیلات یا تجربه ی قبلی کارافرینی داشته اند و گروهی که این ویژگیها را نداشته اند، از اهداف تحقیق است. این پژوهش، کمّی و پیمایشی و از نوع توصیفی-همبستگی است. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه بود و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، انجام گردید. جامعه ی اماری، کلیه دانشجویان دانشگاه شاهد هستند. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل سازی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی (SEM-PLS)، در نمونه ای به تعداد 443 نفر، استفاده گردید. نتایج حاکی از اعتبار مدل TPB، در پیش بینی قصد کارافرینانه ی دانشجویان است. براساس یافته¬های تحقیق RTPوLoC به صورت مستقیم، اثر مثبت و معناداری بر قصد کارافرینانه داشته ولی PP، اثر مستقیم معناداری بر قصد کارافرینانه ندارد. در بررسی اثر میانجی-گری، مشاهده شد که هر سه مولفه TPB، به صورت جزئی مکمل یا رقابتی و یا به صورت کامل، رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی و قصد را میانجی¬گری می¬کنند. همچنین دو گروه مورد مطالعه ، در برخی روابط تفاوت معناداری با هم دارند.