مقدمه :اموزش دروس تشخیصی در دندانپزشکی با هدف یادگیری فنون تشخیص بیماریهای حفره دهان از طریق افزایش مهارت قضاوت بالینی و تصمیم گیری کلینیکی صورت میگیرد که این امر تنها با اموزش به سبک ارایه دهندهی میسر نخواهد شد. در فرایند دانش پژوهی حاضر سعی شد تا با استفاده از روش تدریس مبتنی برمورد در گروههای کوچک و بصورت کارگاهی درس تشخیصی از کوریکولوم دندانپزشکی عمومی با سر فصل بیماریهای غدد بزاقی ارائه گردد، تا با درگیر کردن گروههای مختلف اموزشی و 5 تدریس تیمی در جهت ادغام علوم مربوطه از یک سو و اموزش ارگان محور و دانشجو محور مبتنی بر حل مسئله از سوی دیگر قدم موثری در یادگیری فراگیر برداشته شود. مواد و روشها: طی جلسات متعدد بین گروههای مرتبط ، طرح درس مربوطه نوشته شد. راهنمای مطالعاتی در اختیار دانشجویان قرار گرفت. دو ماه زمان مطالعه لحاظ شد و سپس ازمون پره تست از دانشجویان بعمل امد و گروهبندی دانشجویان بر اساس نمرات پره تست صورت گرفت و کارگاه با ارائه موردهای مناسب برگزار گردید ودانشجویان در کارگاه تحت نظر مدرسین به بحث و بررسی پیرامون موارد ارائه شده و حل مسئله پرداختند. دو هفته بعد ازمون پست تست و ششماه بعد، بدون هماهنگی ازمون دیر هنگام از دانشجویان بعمل امد ومیانگین نمرات ازمون پست تست و ازمون دیر هنگام با میانگین نمرات دانشجویان سال قبل که درس مربوطه T را به روش ارایه دهندهی گرفته بودند با استفاده از ازمون اماری - مقایسه شد. سطح رضایتمندی دانشجویان نیزبا استفاده student از چک لیست مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست امده در جلسه شورای اموزشی دانشکده مطرح گردید و بر اساس نظرات جمع اوری شده از شورا و همچنین نظرات دانشجویان، اصلاحاتی در برنامه صورت گرفت و در نیمسال بعدی واحد مربوطه بصورت ترکیب 75 پوستر ارایه دهندهی و کارگاه ارائه شد به ای صورت که چند جلسه ارایه دهندهی پیش از برگزاری ازمون پره تست ارائه گردید و سپس کارگاه به روش قبلی اجرا شد و نتایج بدست امده با روش کارگاهی به تنهایی و روش ارایه دهندهی به تنهایی مقایسه گردید. یافته ها :میانگین نمرات پست تست دانشجویانی که به روش کارگاهی درس را گذرانده بودند نسبت به سال قبل که به روش ارایه دهندهی این واحد را گرفته بودند، تفاوت معنی داری نشان نداد ولی میانگین نمرات ازمون دیر هنگام این دو گروه، شش ماه بعد بطور معنی داری به نفع روش کارگاهی بود. میانگین نمرات پست تست در روش ترکیبی ارایه دهندهی و کارگاهی بطور معنی داری نسبت به روش ارایه دهندهی به تنهایی و روش کارگاهی به تنهایی بالاتر بود. گرچه نمرات ازمون دیرهنگام دانشجویان در روش ترکیبی در مقایسه با روش کارگاهی تفاوت معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری :نتایج مطالعه حاضر اثبات کرد که تدریس تیمی دروس تشخیصی دندانپزشکی به روش کارگاهی و مبتنی بر حل مسئله در ماندگاری بلند مدت یادگیری موثرتر از روش ارایه دهندهی است .