زمینه و هدف: بیش از نیمی از جمعیت پناهندگان افغانستانی در ایران را نوجوانان تشکیل م یدهند. یکی از موانع مهم سازگاری این نوجوانان با محیط جدید، استرس فرهنگپذیری است که می تواند سلامت جسمی و روانی انان را تهدید کند. بدین منظور، برای شناسایی استرسورهای فرهنگپذیری، برای اولینبار در ایران، به اعتباریابی پرس شنامۀ استرس فرهنگپذیری در نوجوانان پناهندة افغانستانی پرداخته شد. مواد و روش ها: جامعۀ اماری پژوهش، کلیۀ دانش اموزان نوجوان پناهندة افغانستانی در ایران هستند، که در مدارس بین الملل و خودگردان تهران مشغول به تحصیل اند. به صورت تصادفی 406 نفر 14 تا 18 ساله انتخاب شدند ) 166 پسر و 240 دختر(. ابزار این پژوهش، پرسش نامۀ استرس فرهنگ پذیری است که به بررسی روایی ترجمه، روایی محتوایی، روایی سازه م یپردازد. یافته ها: نتایج نشان داد این مقیاس از روایی محتوایی خوبی برخوردار است. همچنین ساختار سهعاملی این مقیاس در نمونۀ نوجوانان پناهندة افغانستانی در ایران تایید شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد متغیرهای 3 درصد واریانس / 9 درصد و تبعیض ادراکشده 47 / 32 درصد، استرس اجتماعی 43 / استرس فرایند محوری 76 را تبیین م یکنند که درمجموع حدود 46 درصد واریانس توسط این سه عامل تبیین شده است. شاخص نیکویی 0 است که نشان می دهد در حد مطلوب قرار دارد. / برازش برابر با 40 نتیجه گیری: از این ابزار می توان برای شناسایی عوامل خطر در میان جمعیت نوجوانان پناهنده استفاده کرد. همچنین این ابزار می تواند چالش های انطباق مثبت با محیط جدید را بررسی و از اختلالات روانی مرتبط با استرس فرهنگ پذیری پیشگیری کند. لازم است محققان هنگام ارزیابی استرس فرهنگ پذیری به بافت و وضعیت اجتماعی و فرهنگی بیشتر توجه کنند.