زمینه: تحقیقات متعددی پیرامون تاثیر دو درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به وسواس فکری _عملی انجام شده است اما در رابطه با مقایسه تاثیر این دو درمان با یکدیگر بر کاهش شدت علائم بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری – عملی شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: مقایسه اثربخشی درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ و درمان پذیرش و تعهد به شیوهی گروهی بر کاهش شدت علائم بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری - عملی بود . روش: این پژوهش از نوع نیمهازمایشی با طرح پیشازمون - پسازمون با گروه کنترل بود، جامعةاماری شامل کلیة بیماران اختلال وسواس فکری - عملی مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهرستان شیراز در سال 0936 بود. 71 نفر به روش نمونهگیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ) 21 نفری( دو گروه ازمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: ازمون وسواس اجبار مادزلی: هاجسون و راچمن ) 0366 (، جلسات درمانی تعهد و پذیرش )نریمانی و همکاران، 0930 ( و جلسات درمانی مواجههسازی و - پیشگیری از پاسخ )نریمانی و همکاران، 0930 (. دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافتهها: در تمام علائم اختصاصی )الودگی، بررسی، شک و تردید و کنترل تکانه( بین گروهها در پس ازمون تفاوت معنادار وجود داشت. هر دو گروه درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان دادند. اماگروه درمانی درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ، نسبت به مداخله اکت 1/ کاهش بیشتر و معناداری را داشته است ) 110 P (. نتیجهگیری: دو درمان، مواجهه و جلوگیری از پاسخ و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد علایم بیماران مبتلا به وسواس فکری -عملی را کاهش دادند.