ترک¬خوردگی میوه انار، یک مسئله جدی برای تولید انار در مناطق نیمه¬گرمسیری است. در این پژوهش، به منظور کاهش ترکیدگی و بهبود ویژگی¬های کمی ‌و کیفی میوه انار رقم ملس ساوه، از تیمار اسید جیبرلیک و سولفات روی به صورت ازمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار استفاده شد. محلول¬پاشی اسید جیبرلیک در سه غلظت صفر، 30 و 60 میلی¬گرم در لیتر و سولفات روی در سه غلظت صفر، 1500 و 3000 میلی¬گرم در لیتر در سه مرحله رشدی میوه در اواخر بهار و اواسط تابستان صورت گرفت. نمونه¬های میوه و برگ به صورت تصادفی از بخش¬های مختلف درختان انار در زمان رسیدگی کامل میوه¬ها، جمع¬اوری شدند و برخی از خصوصیات مورفو-فیزیولوژی میوه و برگ مورد اندازه¬گیری قرار گرفتند. تعداد میوه¬های ترک خورده در هر درخت شمارش شدند. نتایج نشان داد محلول¬پاشی اسید جیبرلیک به تنهایی یا در ترکیب با عنصر روی، درصد ترکیدگی میوه را به طور معناداری در مقایسه با شاهد کاهش می-دهد. کم‌ترین میزان ترکیدگی میوه به¬ترتیب مربوط به تیمارهای اسید جیبرلیک با سطوح 60 و 30 میلی¬گرم در لیتر و 3000 میلی¬گرم در لیتر عنصر روی با میانگین 73/7 و 80/7 درصد به دست امد و بیش¬ترین میزان ان در نمونه¬های شاهد با میانگین 30 ثبت گردید. وزن، طول و قطر میوه، درصد رطوبت و ضخامت پوست میوه، مواد جامد محلول، غلظت عنصر روی و اسید اسکوربیک در تیمار 60 و 30 میلی¬گرم در لیتر اسید جیبرلیک و هم‌چنین 3000 میلی¬گرم در لیتر سولفات روی به طور معنا¬داری در مقایسه با نمونه¬های شاهد افزایش یافت. نتایج کلی نشان داد محلول¬پاشی درختان انار با اسید جیبرلیک و سولفات روی باعث بهبود برخی از شاخص¬های مورفو-فیزیولوژی میوه می¬گردد که در کنترل ترکیدگی و در نتیجه افزایش ویژگی¬های کمی ‌و کیفی میوه انار موثر هستند.