مقدمه: انتقال بیماران بدحال بستری در بخش‌های مراقبت ویژه که عمدتاً با هدف انجام فرایندهای تشخیصی و درمانی صورت می‌گیرد می‌تواند با بروز حوادث ناخواسته همراه باشد. این پژوهش با هدف تعیین بروز حوادث ناخواسته و عوامل خطر مرتبط با ان در هنگام انتقال بیماران بخش‌های مراقبت ویژه انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی داده‌های انتقال بیماران در طی یک دوره 6 ماهه توسط چک‌لیست حوادث ناخواسته جمع‌اوری شد. تجزیه‌وتحلیل یافته‌ها توسط امار توصیفی و تحلیلی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار، کای دو، تست دقیق فیشر و من ویتنی) و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22، انجام شد. یافته‌ها: 536 بیمار (2/91 درصد) دچار حادثه ناخواسته شدند. میزان بروز حوادث ناخواسته مرتبط با بیمار، مرتبط با کارکنان و مرتبط با تجهیزات به ترتیب 5/65 درصد، 3/73 درصد و 8/7 درصد بود. میزان بروز حادثه ناخواسته در مردان بالاتر از زنان بود (035/0 = P). میزان بروز حادثه ناخواسته در انتقال با برانکارد به‌طور معنی‌داری بالاتر از روش‌های دیگر(001/0 P)بود. میزان بروز حادثه ناخواسته در ICU به‌طور معنی‌داری بالاتر از CCU بود(001/0= P). بین بروز حادثه ناخواسته و وجود تجهیزاتی مانند کپسول اکسیژن(001/0 P)، مانیتور قلبی(047/0= P)، ونتیلاتور پرتابل(004/0 = P)، پالس اکسی متر(001/0 P) و نرده محافظ تخت (001/0 P) ارتباط معنی‌دار وجود داشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که میزان بروز حوادث ناخواسته بالا است. سازمان‌ها باید خطرات حین انتقال را شناسایی و فعالانه برخورد کنند. استفاده از چک‌لیست و ابزارهای ارتباطی مرتبط با انتقال اطلاعات می‌توانند کیفیت و ایمنی انتقال را بهبود بخشند.