زمینه و هدف: شناسایی و دستهبندی خودکار دستگاهها و گوشههای موسیقی سنتی ایرانی که بیش از یک دهه توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است، یکی از شاخههای حوزه بازیابی اطلاعات موسیقی محسوب میشود. گفتارِ حاضر با هدف مرور پژوهشهای پیشین در این حوزه و نیز تحلیلِ مسائل، رویکردها و موانعِ پیش رو انجام شده است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع مروری و شیوه گرداوردی دادهها، بر اساس مطالعه اسنادی- کتابخانهای بوده است. یافتهها: اصلیترین محدودیتها و دلایل ناکارامدی پژوهشهای این حوزه را میتوان ناشی از انجام پژوهشها بهصورت موازی و مجزّا، نبود پایگاه داده منسجم برای موسیقی ایرانی و نداشتنِ دانش کافی پژوهشگران از مبانی نظری موسیقی سنتی ایرانی دانست. نتیجهگیری: بهطورکلی، دو رویکرد ماکرو و میکرو را میتوان برای پژوهشهای مرتبط با شناسایی خودکار موسیقی ایرانی متصور شد. عمده پژوهشهایی که تاکنون منتشر شدهاند با رویکرد ماکرو بوده و در ان صرفاً بر اساس اشل صوتیِ پنج دستگاه اصلی، سعی در تفکیک و شناسایی خودکارِ این دستگاهها از یکدیگر داشتهاند. ازانجاکه تقسیمبندیِ دستگاهها از اصالت لازم برخوردار نبوده و در این خصوص بینِ نظریهپردازان و موسیقیدانها، از نظر تعداد دستگاه و مرزِ بین انها اتفاقنظر وجود ندارد، انجامِ پژوهشهایی با رویکرد میکرو که در ان تاکید بر شناسایی خودکارِ گوشهها بر اساسِ بررسی سیرِ ملودیِ جملههای معرّف هر گوشه است، پیشنهاد شده است.