افزایش تقاضا برای استفاده از گیاهان دارویی، اهمیت دستیابی به روش‌های موثر جهت توسعه کشت و تولید این گیاهان را بیش از پیش افزایش داده است. همزیستی گیاهان دارویی با میکوریز اربوسکولار می‌تواند با تاثیر بر متابولیسم گیاه، الگوی تولید و تجمع متابولیت‌های ثانویه را تغییر دهد. بادرنجبویه، گیاه دارویی مهمی از خانواده نعناعیان است که از قرون وسطی برای درمان بیماری‌های مختلف استفاده می‌شود. در این مطالعه، تاثیر همزیستی بادرنجبویه با میکوریزهای Glomus mosseae و Glomus intraradices بر رشد، محتوای ترکیبات فنلی و فعالیت برخی انزیم‌های دخیل در سنتز این ترکیبات بررسی شد. بذرهای بادرنجبویه در خاک حاوی مایه تلقیح قارچ کاشته شدند. بعد از پنج ماه رشد در محیط کنترل شده، علاوه بر شاخص‌های رشد، محتوای فنل، فلاونوئید، اسیدهای فنلی و انتوسیانین کل و مقدار رزمارینیک اسید، سالویانولیک اسید B و کافئیک اسید، هم‌چنین فعالیت انزیم‌های فنیل‌الانین امونیالیاز و تیروزین امینوترانسفراز مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد بادرنجبویه همزیستی موفقیت امیزی با گونه‌‌های قارچی دارد، هم‌چنین بیشترین درصد ریشه‌های الوده به میکوریز و بهبود رشد در گیاهان همزیست با G. mosseae مشاهده شد. گیاهان همزیست نسبت به گیاهان شاهد از نظر محتوای پلی‌فنل‌ها و فعالیت انزیم‌های مورد بررسی افزایش چشمگیری را نشان دادند. براساس نتایج این مطالعه، به‌کارگیری میکوریز در کنار پیشبرد رشد گیاه، می‌تواند هم‌راستا با افزایش فعالیت انزیم‌های مسئول سنتز پلی‌فنل‌ها، موجب بهبود محتوای این ترکیبات شود. این نتایج اهمیت همزیستی میکوریزایی را در ارتقای ارزش غذایی و دارویی بادرنجبویه تایید می‌کنند