گشنیز گیاهی معطر با نام علمی Coriandrum sativum L. یک ساله و دگرگشن می باشد. یکی از ادویه مهم اشپزی و همچنین یکی از داروهای مهم در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 11 توده بومی گشنیز انجام شد. جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی توده های گشنیز از 11 نشانگر SCoT استفاده شد. تعداد نوارهای مشاهده شده از 5 (SCoT1) تا 72 نوار (SCoT13) متغیر بود. بیشترین) 63 ( و کمترین) 61 ( میزان محتوای اطلاعات چندشکلی مربوط به SCoT36 و SCoT3 8( مقدار شاخص نشانگر / بود. بالاترین) 36 1 SCoT13 و میانگین قدرت تفکیک نشانگر SCoT 71/ در این پژوهش برابر با 61 1( مربوط به نشانگر / 1( و شانون ) 27 / گزارش شد. بیشترین شاخص تنوع ژنی نی ) 63 SCoT2 )1/ 1( و بیشترین) 6 / بود. کمترین) 36 1( و درصد چندشکلی /57( ،)1/ یکنواختی مربوط به توده های لرستان الف و خراسان جنوبی الف بود. بیشترین تنوع ژنتیکی) 66 63 ( انها متعلق به توده خراسان جنوبی الف بود. نتایج / 1( و ) 68 /76( ،)1/ 81/88 درصد( مربوط به توده لرستان الف و کمترین) 13 ( تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که تنوع بین و درون جمعیت ها به ترتیب 71 و 81 درصد بود. براساس ماتریس تشابه و فاصله بیشترین فاصله به ترتیب مربوط به توده های کرمان و اذربایجان غربی، خراسان جنوبی ب و یزد، گلستان و یزد و کمترین فاصله مربوط به توده های خراسان جنوبی ب و کرمان، گلستان و کرمان، گلستان و خراسان جنوبی ب، اذربایجان غربی و گلستان بود. تجزیه خوشه ای توده های گشنیز به همراه 51 ژنوتیپ با ترسیم خط برش، توده ها به 6 گروه تقسیم که تجزیه به مولفه های اصلی این گروه بندی را تایید کرد.